بیت کد ۷۹، یک قطعه با حس درونی قوی است که شنونده را به فضای تأمل و خلوت می‌برد. از صداهای آنالوگ سینت تا ترکیب بیس‌های امبینت، همه‌چیز در این بیت به گونه‌ای طراحی شده که حس غم اما در عین حال زیبایی درونی را انتقال دهد. صدادهی این بیت به گونه‌ای‌ست که می‌توان از آن برای کارهای وکال محور استفاده کرد.
المان‌های صوتی این قطعه به صورت دستی و با افکت‌گذاری تخصصی پردازش شده‌اند. استفاده از افکت ریورب عمیق در پدها، فضای وسیعی به شنونده القا می‌کند و این باعث می‌شود صدای خواننده در مرکز توجه باقی بماند. بیت ۷۹ برای خوانندگانی که روایت‌گر قصه‌های تلخ عاشقانه‌اند، یک بستر کامل و بی‌نقص است.
